Gtalk သုံးခဲ့ရတဲ့ ေခာတ္ေလးကုိ ျပန္သတိရမိႀကလား ?

ကိုယ္တို႕ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက အင္တာနက္ ဆိုတာလား?
ဒီလို…

Internet Cafe ဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဟာ
ကိုယ္တို႕လူငယ္ေတြ အၾကား
သိပ္ေခတ္စားတယ္…
လူတစ္ကိုယ္ အေကာင့္တစ္ခုမွ
ဖြင့္မထားႏိုင္ရင္ မ်က္ႏွာက XXS ေလာက္ ငယ္တယ္…

အေကာင့္တစ္ခု ပိုင္ဆုိင္ဖို႕ ဆိုတာကလည္း ခုလို မလြယ္ဘူး…
လုပ္တတ္ ကိုင္တတ္တဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဆရာတင္ရတယ္…
ဂ်ီေတာ့လ္ တုိ႕ ဂ်ီေမးလ္တို႕ဆိုတာ လာ မေျပာနဲ႕…
ကီးဘုတ္ေတာင္ လက္ညွိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ေတာင္ႏွိပ္ ေျမာက္ႏွိပ္ ႏွိပ္တဲ့ေခတ္…😂😂😂

အဲ နာမည္ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အေနာက္က နံပါတ္တို႕ ၿမိဳ႕နာမည္တို႕နဲ႕
ကိုယ္ပိုင္အေကာင့္တစ္ခု ရၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္ပဲ…
အင္တာနက္ဖိုးနဲ႕ မြဲေတာ့မယ့္ အေကာင္…

အေကာင့္နာမည္ေတြက
Pinky lay01 တို႕ rabbit lay.ygn တို႕ aung02.mdy တို႕ maymyothulay တို႕စသျဖင့္ေပါ့…
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆို apyarlay ဆိုၿပီး လုပ္လာလို႕ ဒုကၡေရာက္ရေသးတယ္…😂😂😂
အျပာေလးေတာင္ ရိုးရိုးအျပာေလး မဟုတ္ဘူး
gtc.apyarlay ဆိုပဲ…😂😂😂

အေကာင့္မွာ ပံုအစစ္ တင္တဲ့သူေတာ့ ရွားေသးတယ္…
ကိတ္မုန္႕ပံု ၾကြက္ပံု သစ္ရြက္စိမ္းပံု စသျဖင့္ တင္ၾကတယ္.…
ဒါလည္း မျမင္ရဘဲ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ဖီးတက္ၿပီး ၾကဴၾကတာပဲ…
အေကာင့္မွာလည္း မီးသံုးခု ပါတယ္…
မီးစိမ္းေနရင္ အားေနတယ္…
မီးဝါေနရင္ တစ္ခုခု လုပ္ေနတယ္…
မီးနီျပထားရင္ လံုးဝမအားဘူး ဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ သြားတယ္…

အဲ့ဒီေခတ္ကေတာ့ ျမန္းဂလိ လို႕ေခၚတဲ့ အသံထြက္အဂၤလိပ္ဟာ အသံုးအမ်ားဆံုး ဘာသာစကားပဲ…
ျမန္မာလို သိပ္မရိုက္တတ္ၾကဘူး…
ျမန္မာစာ ရိုက္တတ္သူဟာ
အေမရိကတိုက္ကို စတင္ေတြ႔ရွိသူထက္ မ်က္ႏွာပြင့္တယ္…

ခုေခတ္ status ေရးသလိုပဲ
အေကာင့္နာမည္နားမွာ
ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေလးေတြ ေရးထားလို႕ရတယ္.…
တစ္ခ်ိဳ႕က ကဗ်ာေလးေတြ
သီခ်င္းစာသားေလးေတြ
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဟာသေလးေတြ ဒါမွမဟုတ္
လန္ထြက္ေအာင္ ဒန္ခြက္နဲ႕ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုလား အဲ့လိုမ်ိဳး ေပါက္ကရေလးေတြလည္း ေရးလို႕ရတယ္…

အံမယ္ ေလ်ွာ့ေတာ့ မတြက္နဲ႕…
VZO ဆိုတဲ့ ပံုထြက္ ခပ္ညံ့ညံ့နဲ႕ video call ရွိတယ္…
ကင္မရာကို ကိုယ့္မ်က္ႏွာ တည့္တည့္ခ်ိန္ၿပီး ၿပဲစေကာ မ်က္ႏွာႀကီးေတြနဲ႕ ၾကဴတာ ၾကဴတာ ဆိုတာ…
အဲ့တုန္းကေတာ့ တကယ့္အႏွစ္ပဲ…
VZO ဆိုတာ တကယ့္ VIP ပုဂၢိဳလ္နဲ႕မွ ေျပာၾကတာ…

အေကာင့္တစ္ခု ရၿပီဆိုတာနဲ႕
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထက္ အလုပ္ရႈပ္ၿပီဆိုတာ ေဗဒင္မေမးနဲ႕…
သမၼတကမွ ရံုးပိတ္ရက္ ရွိဦးမယ္…
ဂ်ီေတာ့ပ္ ယူဆာေတြက ပိတ္ရက္ မရွိဘူး…
အင္တာနက္ဆိုင္သြားၿပီး တစ္နာရီ ေလးရာမ်ိဳး ငါးရာမ်ိဳးေပးၿပီး ခ်က္တင္ထုၾကတာ…

လိုင္းက်တဲ့ေန႔ဟာ ယူႀကံဳးမရ အပူလံုးၾကြ ၾကတဲ့ေန႕ပဲ…
လည္ေနတဲ့ အဝိုင္းကို တစ္နာရီ ငါးရာေလာက္ေပးၿပီး ဆင့္ဟြာ ေခြးေမ်ွာ္သလုိ စခရင္ႀကီး ထိုင္ၾကည့္ၿပီး ေစာင့္ၾကတာ ေစာင့္ၾကတာ ဆိုတာ…
ဆိုင္ရွင္က ေက်ာ္တတ္ ခြတတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္စက္က ဝင္လို႕ရတယ္…
ဒီေတာ့ လိုင္းေကာင္းမယ့္ဆိုင္ကို တစ္ၿမိဳ႕လံုးပတ္ၿပီး ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာရတယ္…
ေရႊ႕ေျပာင္းၾကဴစိန္ ဒုကၡသည္ေတြေပါ့…😂😂😂

အံမယ္… လာေသးတယ္
Gmail ဆိုတဲ့ဟာ…
တစ္ေန႕တစ္ခါ ေမးလ္စစ္ၾကသတဲ့…
ေနေကာင္းလား စားၿပီးၿပီလား
ဒီသီခ်င္းေလး နားေထာင္ၾကည့္
ဒီစာေလးဖတ္ၾကည့္ၿပီး မ်ွေဝပါ ဆိုတဲ့ အီးေမးလ္ေတြကို ေန႕စဥ္ စစ္ၾကည့္ၾကရတယ္…
မသိရင္ သံရံုးက ဝန္ထမ္းေတြလိုပဲ
ေမးလ္ကို အေရးတႀကီး စစ္ၾက Forward ေတြ လုပ္ၾကရတာ…

ဒီကတစ္ဆင့္တက္ရင္ေတာ့
အျပင္မွာ မိတ္ဖြဲ႕ၾကတယ္…
ဘယ္ဆိုင္မွာ ဘယ္ႏွနာရီမွာ အက်ီ ၤ ဘာအေရာင္ ဝတ္ၿပီး လာခဲ့ပါ ဆိုၿပီး အခ်ိန္းအခ်က္ ျပဳတယ္…
တစ္ဖက္လူက ေခ်ာေနမလား ရင္ခုန္မႈကလည္း တစ္မ်ိဳးေလးေပါ့…
မေခ်ာလည္း ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး…
ေတြ႕တာနဲ႕ ဝမ္းသာအားရ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္…
တစ္ခ်ိဳ႕ ေျခလြန္ လက္လြန္ ေျပာထား မိတဲ့သူေတြကေတာ့ တစ္ဖက္လူက ပံုမလာရင္ ေခ်ာက္ထဲက်ရန္ လက္ႏွလံုးအလိုမွာ သူမျမင္ခင္ တိတ္တိတ္ေလးျပန္သြားၿပီး အေကာင့္ ဘေလာ့တတ္ၾကတယ္…

ကိုယ္တို႕ေခတ္တုန္းက အင္တာနက္ ဆိုတာ အမုန္းစကား မရွိဘူး…
Say Hi က စႏႈတ္ဆက္မယ္…
အဆင္ေျပရင္ စကားေၾကာရွည္မယ္…
ဟာသေလးေတြ ဗဟုသုတေလးေတြ သီခ်င္းေလးေတြကို တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ share ၾကတယ္…
ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္နဲ႕ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း လိုင္းသံုးတယ္…
လိုင္းက်ရင္ ေမ်ာက္လို မိႈင္တယ္…😂😂😂😂
ဒီေလာက္ပဲ…

ေတာသားဆိုတာလည္း မရွိေသးဘူး…
ဘယ္ရွိမလဲ…
ကိုယ္တိုင္ကိုက ေတာသားေလ…
GTalk ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ေက်ာင္းတက္တဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာပဲ သံုးခြင့္ရတာ…
ေက်ာင္းပိတ္လို႕ နယ္ျပန္သြားရင္
ဟာတာတာႀကီး…
သံေယာဇဥ္ အမ်ွင္တန္းသူေတြ ရွိရင္ေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားခဲ့ၿပီး ဆက္သြယ္ၾကတယ္…

ဘာပဲေျပာေျပာေလ…
အဲ့ဒီတုန္းက လိုင္းသံုးရတာ တကယ္ ေပ်ာ္စရာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အခ်ိန္ေတြပါပဲေလ…
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
အဲ့ဒီ ခံစားမႈေလးကို ျပန္လြမ္းမိသား…
ယူတို႕ေရာ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ခင္တြယ္ခဲ့ရတဲ့ ဂ်ီေတာ့လ္ အေကာင့္ေလးကို ျပန္မလြမ္းမိဘူးလား… ❤ ❤ ❤️